در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، آمار قابل توجە از کودکان بە جای آنکە بە آموزش و رشد آگاهی و توانایی های خود جهت پیشرفت خود و جامعە پردازند، بە دلیل فقر و معیشت فلاکت بار، برای زندە ماندن مجبورند بە کار کردن روی بیاورند. بە گونە ای کە آمارهای غیر حکومتی کە فعالین حقوق کودکان و حقوق بشر گرد آورندە آن هستند، بە جمعیت هفت میلیون نفری کودکان کار اشارە می کند و انتظار می رود با توجە بە افزایش فقر و نرخ تورم رشد روز افزون این پدیدە را حاصل نماید.

علیرغم اینکە کردستان نیز بە عنوان بخشی از خاک این جغرافیا هموارە متحمل سیاست غلت اقتصادی جمهوری اسلامی بودە است، تبعیض ملی و فقر سیستماتیک نیز موج آن شدە کە همیشە رتبە اول فقر در کشور را استان های کردستان کسب کنند، بدون شک کودکان کرد نیز از حاصل این سیاست چند برابر دیگر مناطق قربانی می شوند کە پدیدە کودک کار تنها بخشی کوچک از این وضعیت دهشناک و دردناک است اما افزایش پدیدە پر خطر کودکان کولبر نیز خیلی وقت است کە بە زنگ خطری برای جامعە کردستان تبدیل شدە است. از سویی دیگر کودک سرباز، کودک آزاری، کودک همسری و... پدیدەهایی مرتبط هستند کە جامعە را رو بە فروپاشی اجتماعی و فرهنگی میبرد.